آرشیو/مرادی: حکایت پشکل بازی ما(جبهه پایداری) و انتخابات مجلس

بچه که بودیم پول نداشتیم تیله بخریم. روستا بودیم و تا دلتون بخواد دور و برمون پشکل بز ریخته بود. از اونجایی که می‌دونم شماها مشتی مرفه بی‌درد تشریف دارید و بزها رو به سختی لمس کردید چه برسه به پشکل بزها، خدمتتون عرض میکنم که پشکل بز هم مثل تیله گرده ولی برعکس تیله خیلی شله و زود وا میره!

داشتم عرض می‌کردم، بجای تیله از پشکل بزها استفاده می‌کردیم. یه بازی داشتیم به اسم «پشکل و چاله» و جریانش ازین قرار بود که به تعداد نفرات بازی×۳ چاله‌های کوچیک درست می‌کردیم و یه تعدادی پشکل، که تعدادشون الان یادم نیست، بین بازی کنندگان پخش می‌کردیم. بازی قوانینی داشت که با توجه به اون قوانین پشکل‌ها رو از دست می‌دادیم، یعنی چاله‌هامون خالی می‌شد، یا برنده می‌شدیم، یعنی چاله‌هامون پر می‌شد.

حکایت این روزهای سیاست ما هم شده حکایت این پشکل بازی ما…

چندتا صندلی هست توی این کشور که باید توسط سیاسیون محترم فتح بشه! چاله‌هایی مثل مجلس، دولت، شوراهای شهر و… قواعد بردن این صندلی‌ها هم مشخصه که میتونم به چندتاشون مختصرا اشاره کنم:

۱: تعریف یک دشمن و خطرناک نشون دادنش
۲: تخریب دشمن به هر شیوه و روش،
۳: ماست مالیزیشن خطاهای خودمون و…

حالا شما تشریف ببرید این مقاله (+) رو بخونید، البته خوندن تیتر و اسم دسته‌ها کفایت می‌کنه خوندن همش وقت تلف کردنه. موضوع اینه که در حال حاضر سه تا دشمن درون نظام تعریف شدن: اصولگراها، اصلاح طلب‌ها و فتنه‌گران و جریان انحرافی!

حالا این سه دسته بر اساس قانون اول، یعنی تعریف دشمن و خطرناک نشون دادن طرف مقابل، دارن طرفدارانشون رو از متمایل شدن به دشمنانشون منع می‌کنن. دسته دوم که نیازی به تخریب ندارند!، بعد از فتنهٔ ۸۸ آبرویی واسشون نمونده که بخوان تخریبش کنن![به مثال مراجعه کنید]

این وسط نیاز به یه دشمن بود و از اینجا بود که گروهکی ناچیز به اسم انحرافی تولید و بزرگ شد، آنقدر بزرگ که صحبت حضرت آقا مبنی بر دوری از مراکز قدرت و ثروت به این گروه تفسیر شد. تخریب این گروه هم به بهترین شکل ممکن انجام شد، اونطوری که خبرنگار اسوشیتدپرس در آستانهٔ سفر احمدی‌نژاد به نیویورک به خودش اجازه داد بگه احمدی‌نژاد دیگه نمایندهٔ حاکمیت نیست!

اما یه مشکل وجود داشت! اصولگراها بعد از فتنه ۸۸ دو دسته شدند که حالا به اسم ۷+۸ و جبههٔ پایداری شناخته می‌شن. جبههٔ پایداری میگه ۷+۸ی‌ها بر چه اساسی ساکتین فتنه رو در مرکز تصمیم‌گیری‌شون قرار دادند؟ و از این روست که ۷+۸ی‌ها هم به دست و پا افتادند که بگن «کی بود کی بود من نبودم».

حالا هم این مقاله رو نوشتن که بگن اصلا چیزی به اسم ساکتین فتنه وجود نداره! شما چی می‌گید برای خودتون؟! در عوض یه عنوان ساختند به اسم «تندروها و جلو رونده‌ها» تا به کمک این واژه‌ها امکان تخریب اعضای مرکزی جبههٔ پایداری فراهم بشه.

خوب این وسط اگه ۷+۸ی‌ها توانستند رقیب اصلی‌شون یعنی جبههٔ پایداری رو تخریب و تحقیر کنند، پشکل‌های بیشتری کسب می‌کنند و بعد از پر کردن چالهٔ مجلس شورای اسلامی به فکر پرکردن چالهٔ ریاست جمهوری می‌افتند، با چه کاندیداهایی؟