مقدمه:

ارزش در اصطلاح جامعه‌شناسی، عقایدی است که افراد یا گروه‌های انسانی دربارهٔ آنچه مطلوب، مناسب، خوب یا بد است، دارند. به طور کلی به عادت‌ها و کارهایی که برای اعضای یک جامعه اهمیت دارند و آرمان مشترک اعضاء آن جامعه تلقی می‌شوند، را ارزش می‌گویند.

وقتی می‌گوییم «صداقت برای من یک ارزش است»، منظورمان این است که «آنقدر برایم می‌ارزد که حاضرم چیزهای دیگری را به خاطر حفظ آن از دست بدهم». ارزش های اخلاقی اصول و قوانینی هستند که مبنا و چارچوب تصمیم گیری‌های ما را شکل می‌دهند. وقتی در وضعیتی قرار بگیرید که مجبور باشید از میان چند گزینه، یکی را انتخاب کنید، ابتدا گزینه‌هایی را که با ارزش‌های شما سازگار نیست کنار می‌گذارید و سپس، از میان آن‌چه باقی‌مانده، بهترین گزینه را انتخاب می‌کنید.

بسیاری از افراد، ارزش‌ها را موضوعی فردی می‌دانند. اما اگر تفکر سیستمی را به خوبی آموخته باشید، می‌دانید که آن‌چه بسیاری از ما به عنوان ارزش‌های مطلوب اخلاقی (فضیلت‌های اخلاقی) می‌شناسیم، به بقاء و دوام جامعه هم کمک می‌کنند. اما افراد غیر متخصص فرهنگی نمی‌توانند تشخیص بدهند که وقتی یک بعد فرهنگ عمومی را حساس بکنیم، سایر ابعاد نیز از طریق تارهای فرهنگی بیدار می‌شوند، نسبت به آن عکس‌العمل نشان می‌دهند.

حجاب و عفاف

روسری یا بطور کلی پوشش حجاب، نه تنها فقط نماد زن نیست!، بلکه نماد عفاف در فرهنگ عمومی ایران، نماد یک زن مسلمان و البته نماد زنان یک کشور است با یک حکومت مذهبی به نام جمهوری اسلامی دارد. این نکته را بدان جهت بیان می‌کنم، زیرا برخی از جوانان و نوجوانان امروزی، ظاهرا پیش خود اینچنین می‌اندیشند که مساله حجاب در اصل یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی و حکومت فعلی ایران است.

آنچه را که می‌بایست بدانیم این نکته بسیار مهم است که هرگونه حساسیت‌زدایی، قبح‌شکنی و عادی‌سازی از مسایل اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی در هر سطحی از جامعه تنها باعث تولید بحران‌های اجتماعی بیشتر می‌شود.

لذا هیچ کس این حق را ندارد که با نماد و عناصر فرهنگی یک ملت بازی کند یا با آن شوخی کند و آنرا مورد تحقیر و تمسخر قرار دهد. زیرا این قبیل کارها می‌تواند عواقب ناخوشایندی را در آینده حاصل نماید.

البته گویا در جامعه ما برخی از آقایان که اتفاقا خودشان را جزو مدافعان حقوق بشر می‌شناسند و خیلی سنگ آنرا به سینه می‌زنند، این اجازه را دارند، که برابری زن و مرد را بطور کلی نادیده گرفته و زنان را آنقدر ضعیف و بی‌عرضه فرض نمایند، بگونه‌ای که خود را موظف می‌دانند که در نقش مدافع حقوق زنان ظاهر شده و به این بهانه هر کاری که فکرش را بکنید به انجام برسانند.

مثل همین نماد زن‌، آنرا به تمسخر که هیچ، حتی اجازه دارند به ابتذال بکشانند. البته بستگی به این دارد که چگونه از قبل سناریو آنرا تعریف کرده و اجرا کنند.